Η μετάβαση από το κυνήγι στην γεωργία απομάκρυνε τον άνθρωπο από το φυσικό περιβάλλον, καθώς πλέον δεν σκεφτόταν ότι αυτός αποτελεί μέρος της φυσικής εξέλιξης αλλά ρυθμιστή της φύσης σε ό,τι αφορούσε τουλάχιστο τις καλλιέργειες. Η βλάσφημη αυτή θεώρηση τον έφερε πολλές φορές αντιμέτωπο με τη φύση αλλά και με τις αδυναμίες του, έτσι συχνά επικαλέστηκε διάφορους θεούς στην προσπάθεια του να δαμάσει τα φυσικά φαινόμενα.

Ο αγρότης πλέον άνθρωπος πάσχιζε να νικήσει τη φύση, δείχνοντάς της ωστόσο κάποιο σεβασμό, περισσότερο ίσως από δέος παρά από αγάπη. Η μητέρα Γη ήταν η ανώτατη θεότητα, και ο ετήσιος κύκλος της γέννησης και του θανάτου ήταν ο θεμελιώδης κύκλος των κοινωνιών.

Με την εξέλιξη των πολιτισμών η απομάκρυνση από τη φύση συνεχίστηκε εντονότερα καθώς νέοι ανθρώπινοι ρόλοι ήρθαν να προστεθούν σ' αυτούς του κυνηγού και του γεωργού. Οι κεραμοποιοί, οι πολεμιστές, οι μεταλλοτεχνίτες, οι έμποροι και αρκετοί άλλοι έφεραν και αλλαγές στην θρησκευτική αντίληψη. Οι νέες αυτές ασχολίες δημιούργησαν και την πολυθεΐα καθώς όλες οι κοινωνικές ομάδες ήθελαν θεούς κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους.

Με την καθιέρωση ρόλων και επαγγελμάτων μακριά από τη φύση οι ανάγκες για τροφή έπρεπε να καλυφθούν με άλλο τρόπο από αυτό του κυνηγιού, της συλλογής ή της καλλιέργειας. Μια νέα δραστηριότητα έφερε επανάσταση στις σχέσεις των ανθρώπων τόσο με το φυσικό τους περιβάλλον όσο και μεταξύ τους. Η συναλλαγή!

Βέβαια με την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας πλήθος θρησκευτικές δοξασίες καταρρίφθηκαν, και νέες θρησκείες γεννήθηκαν. Οι κοινωνίες εξελίχθηκαν και η συναλλαγή πήρε μορφή τελετουργική καθώς η απόκτηση τροφής εξελίχθηκε σε απόκτηση πλουτισμού και ο θεός του χρήματος παρέμεινε ο ασυναγώνιστος θεός, στο πέρασμα τον αιώνων.

Ο "καταναλωτισμός" έγινε το ευαγγέλιο του θεού του χρήματος και όσο εξελίσσονταν και απομακρύνονταν οι άνθρωποι από τη φύση τόσο η ανασφάλειά τους μεγάλωνε για να φτάσουμε σήμερα σε τραγικά φαινόμενα. Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα αφού έχουμε φτάσει σε σημείο να καταφέρουμε ανεπανόρθωτες ζημιές στη φύση, έχουμε αρχίσει να αναλογιζόμαστε το μέλλον του πλανήτη μας και το δικό μας.

Εντελώς ξαφνικά και υποκριτικά ανακαλύπτουμε μεταλλαγμένες τροφές, βιασμό της τροφικής αλυσίδας, και καταστροφή του περιβάλλοντος. Αποκτάμε επιλεκτική οικολογική συνείδηση, και αφιερώνουμε το χρόνο μας να σώσουμε κάποιο είδος φώκιας, το οποίο θανατώνεται για τροφή ή για ένδυση (όπως γινόταν πάντα), και δεν δίνουμε δεκάρα για τη θανάτωση χιλιάδων αγελάδων τις οποίες εκθρέψαμε με αφύσικο τρόπο, ώστε να αποτελέσουν πρώτη ύλη στα fast-food. Πιθανότατα για τη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια να φταίνε οι ίδιες επειδή γεννήθηκαν... αγελάδες!

Μας τρομάζει ο θόρυβος για τις μεταλλαγμένες ντομάτες και τη μεταλλαγμένη σόγια, την ίδια ώρα που υποκριτικά βαφτίζουμε "νηστίσιμα" πλήθος προϊόντα υποκατάστατα των καθημερινών μας αναγκών για ζωική πρωτεΐνη. Οι καταναλωτικές μας συνήθειες βλέπετε πρέπει να μείνουν αδιατάραχτες.

Και βέβαια ο άνθρωπος είναι ανασφαλής. Αφού κατάφερε να χαλαρώσει σε τέτοιο βαθμό τη συνείδησή του ώστε να αδιαφορεί για τη συστηματική καταστροφή της φύσης, και αφού θεοποίησε την υλική του υπόσταση δεν έχει πλέον που να αποταθεί.

Δυστυχώς οι προβλέψεις μου για το μέλλον της γης είναι δυσοίωνες. Οι άνθρωποι πλέον δεν εμπιστεύονται αλλήλους και ο μόνος τρόπος για να σωθεί η γη είναι να μην κατοικούν σ' αυτήν άνθρωποι. Και πιστέψτε με όσο κι αν ακούγεται αυτό παράλογο είναι κάτι που θα συμβεί στο μέλλον. Εκτός και αν γίνει κάποιο θαύμα ή εξωπραγματικό γεγονός και βγάλει το γένος των ανθρώπων από τον ευδαιμονικό του λήθαργο.
Οψόμεθα...

Μιχάλης Πολίτης